बर्दापूरकर बोरकर आणि बरवा हिरवा

  

उरूस, 3 नोव्हेंबर 2020 

 ज्येष्ठ पत्रकार प्रवीण बर्दापूरकर सरांच्या ब्लॉगवर सामाजिक राजकीय लिखाणासोबतच ललित लेखनही आढळून येते. मला हे लेख विशेष भावतात. ‘अजूगपणातल्या नोंदी’ या मालिकेत गेली काही दिवस ते लेख टाकत आहेत. 16 वी नोंद  (ता. 2 नोव्हेंबर 2020)  वाचत असताना त्यातील हिरव्या रंगाच्या उल्लेखाने माझ्या मेंदूत काही तरी चमकले. बोरकरांच्या ‘निळा’ या कवितेची आठवण झाली. बर्दापूर आणि बोरकर यांनी माझ्या मेंदूचा पुरता ताबाच घेतला. कामाला निघायची गडबड विसरून मी आधी हाती कागद पेन घेवून बसलो. झरझर कविता लिहून काढली. बर्दापूरकर सरांना तातडीने प्रतिक्रिया म्हणून व्हाटसअप वर पाठवली. मग दुपारी तिच्यात जराशी दुरूस्ती. रात्री लक्षात आलं अनुष्टूभ म्हणजे केवळ आठ आठ अक्षरं एका ओळीत हवी इतकं सोपं नाही. पहिला शब्द दोनच अक्षरांचा असावा. बाकी तीन तीन चे दोन असावे लागतात.  मग परत किरकोळ दुरूस्ती केली. तरी ‘लोभस’ शब्दपाशी अडलोच. तो काही बदलता आला नाही. बोरकरांच्या निळा कवितेच्या शैलीतील हिरव्या रंगावरची ही कविता ‘बरवा हिरवा’

निळ्या आभाळ मंडपी

खाली गालीचा हिरवा

सदा सुखवी जीवाला

रंग हिरवा बरवा ॥

एक कुणी हटखोर

एक असे समंजस

एका अत्तराचा गंध

त्याला म्हणतात खस ॥

एक जरठ दिसतो

दूजा भासतो कोवळा

राठ कुणी नी कुणाचा

लोभस हा तोंडवळा ॥

एक पाहतो रोखून

आहे हिरवा उद्धट 

एक झुकवितो डोळे

भासे जरासा लाघट ॥

महा-वृक्षाचा हिरवा

वाटे गुढ आत्ममग्न 

चिंब चिंब भिजूनिया

वेली हिरव्याशा नग्न ॥

सांज सोनेरी उन्हात

एक झाकोळ हिरवा

जरा कातर कातर

कानी घुमतो मारवा ॥

फेर धरून नाचतो

असा भवती हिरवा

डोळे भरून जातात

मनी दाटतो गारवा ॥

     

         श्रीकांत उमरीकर, जनशक्ती वाचक चळवळ, औरंगाबाद 9422878575